De geboorte van Julia

Gepubliceerd op 22 juni 2018 om 13:00

Het is even rustig geweest de afgelopen week. Wij genoten enorm van ons kleine meisje en alle aandacht en het lekkere eten dat ons gebracht werd. Nu wordt het tijd om mijn bevalling met jullie te delen. Hoe dit allemaal zou gaan verlopen was nog even spannend in verband met de ziekenhuisbezoeken twee weken geleden waar jullie over hebben kunnen lezen in de blog Als je zwangerschap ineens medisch wordt.. 

De prachtige foto's bij deze blog zijn allemaal gemaakt door Jessica van VI-Photography.

 

Woensdag 13 juni. Morgen moeten we weer naar het ziekenhuis voor een echo. Ze gaan dan kijken of de doorbloeding in het hoofdje van ons kleine meisje goed is. Op de vorige echo hebben ze gezien dat dit mogelijk niet het geval is. Omdat het een lastige echo is, zou het ook kunnen dat er een foute meting is gedaan en dat alles wel in orde is. Daar gaan we voor nu maar gewoon vanuit. Als de echo goed is, mogen we terug naar de begeleiding van de verloskundige en wordt thuis bevallen ineens weer een optie! Eigenlijk wilde we vandaag nog voor een laatste keer met Joshua op pad, naar het zwembad, maar door alle drukte de afgelopen dagen besluiten we het toch niet te doen. We gaan 's avonds lekker wat eten bij de Griek met zijn drieën, wetende dat dit de laatste keer zal zijn.

Om 17:15 uur staan we bij de Griek voor de deur en krijg ik een hele nare harde buik. Pfff, zo had ik ze nog niet gehad. Ik blijf ook even in de auto zitten tot hij is weg getrokken. Ook tijdens het eten heb ik een aantal keer een harde buik welke best een beetje pijn doen, maar ik hoef ze nog niet weg te zuchten. Het zullen wel voor weeën  zijn.

Ook thuis houden de harde buiken aan en besluit ik even in bad te gaan, kijken of het wegzakt. Dat doet het direct. Niets aan de hand dus.

Ik besluit en beetje op tijd naar bed te gaan en daar nog even de adreszegels op de enveloppen voor de geboorte kaartjes te plakken. Daar ben ik langer mee bezig dan ik verwacht had en uiteindelijk is het dan ook al ruim over 01:00 uur voor ik ga liggen om te gaan slapen.

Donderdag 14 juni, 03:00 uur. Volgens mij heb ik nog niet geslapen maar ik heb last van mijn buik. Ik weet niet zo goed wat ik eigenlijk voel. Zijn het darmkrampen? Is het überhaupt wel kramp? Ik draai me nog een keer om, eerder trok het ook weg, dus nu zal het zo ook weg afzakken.

Om 03:30 uur ga ik toch even naar het toilet, misschien dat het dan over gaat. Nee. Ik besluit toch om Tim maar wakker te maken. Ik weet nog steeds niet zo goed wat er nu gebeurd, maar ik vind het niet meer fijn om het in mijn eentje uit te vogelen.

Ik pak mijn zwangerschaps-app erbij en kijk of er iets regelmatigs gebeurd. Al snel zie ik dat de pijnen zo om de 3 a 4 minuten komen en ruim een minuut duren. Ik durf er nog steeds niet vanuit te gaan dat dit echt weeën zijn en hou de app nog een tijdje in de gaten.

04:26 uur, toch maar de verloskundige bellen. De pijn zakt niet weg en nu begint het ook wel echt vervelend te worden. Maar wat moeten we doen? We hebben vanmiddag nog een echo en pas daarna willen ze ons weer terug bij de verloskundige laten komen. Ik bespreek dit met de verloskundige en zij zegt direct het ziekenhuis te gaan bellen om te overleggen. Ze belt terug zodra ze meer weet.

04:41 uur, de verloskundige belt terug. Ze heeft nog niets terug gehoord uit het ziekenhuis maar wil even laten weten dat ze daar gaan overleggen en dat ze een goed woordje voor ons heeft gedaan.

04:44 uur, het verlossende telefoontje. We mogen thuis blijven! Het ziekenhuis heeft groen licht gegeven en de verloskundige laat weten dat zij eraan komt.

04:48 uur, snel Jessica een berichtje sturen dat begonnen is. Ik vertel haar dat de verloskundige overleg heeft gehad met het ziekenhuis en dat we toch thuis mogen blijven! Ik had haar in de dagen ervoor ook op de hoogte gehouden van de ziekenhuis bezoekjes en ze wist dat er mogelijk ingeleid zou gaan worden. Dat was nu dus gelukkig niet aan de orde! Ik vertel haar dat de verloskundige onderweg is en dat ik haar laat weten hoe het ervoor staat als zij geweest is.

05:10 uur, de verloskundige komt aan. Ze constateert 3 centimeter ontsluiting, we zijn dus echt begonnen! Ze raad me aan om lekker onder de douchte te gaan terwijl Tim het bad klaarmaakt. Dat laat ik me geen twee keer zeggen! Ik vertel haar dat ik pas onder de douche vandaan kom als het bad klaar staat, niet eerder! Joshua ligt intussen nog heerlijk te slapen. 

Onder de douche zijn de weeën beter op te vangen. Ik heb een douchekruk geleend van de zorgwinkel en kan zo lekker onder de douche blijven zitten. In onze douche hangt ook zo'n optrek stang, dus daar kan ik intussen lekker aan hangen. Ik laat het water lekker over mijn buik stromen en voel soms pijnlijke weeën die doortrekken naar mijn rug. Man, die zijn naar! Toch is het echt nog wel goed te behappen! Ik vraag me af waar mijn bubbel blijft. Ik kijk een beetje verveeld om me heen en vraag me af hoe lang het zal duren. Ik kan hier de weeën niet timen maar ze lijken iets minder vaak te komen, en ze lijken minder heftig.

07:00 uur, de verloskundige komt de badkamer binnen lopen. Het bad staat klaar en ze vraagt of ik er al in wel. Echt wel! Ik ga mee naar beneden en moet nog even snel de laatste treden van de trap af om de volgende wee op te kunnen vangen. Bizar dat die onder de douche vandaan gelijk weer veel heftiger worden!

07:15 uur, ik stap in bad. Wat een opluchting! Wat is dat water heerlijk en wat geeft dat direct een verlichting. Ik kan me direct weer beter ontspannen maar merk ook dat de weeën meer druk beginnen te geven. Ik heb nog geen persdrang, maar ik merk wel dat we op de goede weg zijn.

07:35 uur, ik wil toch wel graag weten hoe het ervoor staat. De verloskundige raad aan om even te gaan plassen en daarna te kijken op hoeveel centimeter ontsluiting we zitten. Mijn vliezen zijn nog niet gebroken. Bij Joshua braken die al met de eerste wee.

Ik blijk op 5 centimeter te zitten. We gaan dus de goede kant op. De verloskundige stelt voor om de vliezen te breken. Dan worden de weeën wat krachtiger en zal de ontsluiting wat sneller vlotten. Ik vind het goed. Ik ben er klaar voor. Het vruchtwater is helder en direct komt er een enorme wee. Jemig, ze worden inderdaad direct heftiger! Snel terug het bad in!

Inmiddels heeft Tim, Joshua wakker gemaakt en zorgt dat hij klaar is om naar de gastouder te gaan. Daar gaat Joshua elke donderdag naartoe. Ik heb Tim gevraagd om de gastouder te vragen of zij Joshua op wil komen halen, zodat Tim thuis kan blijven. Dat doet ze. 

07:40 uur, Jessica is er. Na een flinke wee roep ik even snel gedag. Ik zie dat ze haar cameraspullen pakt en ik hoor een paar keer klik. Daarna vergeet ik bijna dat ze er is. Ik hoor de camera niet meer en zie haar alleen af en toe ergens in een hoekje staan.

08:05 uur, de gastouder komt aan om Joshua te halen. Tim en Joshua zijn kort daarvoor even samen boven geweest. Wat fijn om die kleine man nog even te zien. Hij vindt het bad erg leuk en probeert erbij te klimmen, laten we dat maar even niet doen.

Intussen zijn de weeën erg heftig en het kost me moeite om ze op te vangen. Ik vraag me af waar Tim blijft, ik kan haar echt niet veel langer binnen houden! Ik probeer ze zo goed als ik kan weg te zuchten maar ik merk dat de kleine meid niet lang meer op zich laat wachten. Ik voel enorme druk en mijn buik trekt als vanzelf samen. Het hoofdje van de kleine is al een beetje zichtbaar en ik probeer rustig te blijven. Man wat doen die weeën zeer! Ik probeer niet te veel te persen maar vooral de druk er een beetje op te houden. Ik blijf zuchten maar kan ook een paar keer flinke oerkreten niet onderdrukken. Eindelijk zie ik Tim de kamer inkomen. Wat een opluchting, ik was echt al even bang dat hij alles zou missen. Het geeft wat rust dat hij er nu is. Na een paar minuten hoor ik beneden de voordeur dichtslaan, dag Joshua! Tot straks! Dan ben je opeens grote broer!

08:15 uur, het hoofdje wordt geboren! Ik heb eigenlijk alleen die laatste wee even echt geperst. Ik voel het kleine hoofdje. De rest van het lijfje volgt niet vanzelf en de verloskundige helpt een handje door de schoudertjes geboren te laten worden. Dan neem ik het over. Ik help mijn kleine meisje het laatste stukje naar buiten en zie haar voor mij in het water verschijnen. Een inimini klein meisje met een enorme bos donker haar. Langzaam haal ik haar boven water en leg haar tegen mijn borst. 

Daar ben je dan klein meisje! Wat ben je klein! En wat ben je vies! Je hele lijfje zit nog onder het huidsmeer. Je bent natuurlijk ook ruim een week te vroeg, dus dat is niet zo gek. Je broertje had dat niet. Eindelijk ben je er! Onze kleine JULIA!

Ook de placenta wordt in bad geboren en daarna ga ik samen met Julia het bad uit en gaan we lekker op bed zitten. 

Als we even lekker hebben gezeten en Julia zelfs al even aan de borst heeft gedronken, gaan we over tot het afnavelen. Eerst nog even een paar prachtige foto's maken met de placenta en de kleine Juul! De verloskundige begint ijverig aan het knoopwerkje en pakt er nog even de gebruiksaanwijzing bij. Daarna knipt Tim de navelstreng door. 

Tijdens het wegen blijkt ons mooie meisje 3390 gram te wegen, heel erg netjes voor een kindje van nog geen 39 weken. Ook de Apgar scores zijn super goed! 9-10-10!

Ik voel me zo opgelucht en eigenlijk zo goed, dat ik vraag of ik haar straks zelf mag aankleden. Natuurlijk mag dat, dus in kleermakerszit begin ik voorzichtig mijn mooie kleine meisje aan te kleden. Wat is ze klein zeg, wat is het weer gek om zo'n mini mensje vast te hebben en wat is het weer lastig om die kleine lede maatjes door de kleine openingen te wurmen. Ik ben wel heel erg blij en dankbaar dat ik dit zelf kan doen! 

Als Julia mooi is aangekleed geef ik haar aan Tim. Even een vader dochter moment. Ik laat ze alleen en ga douchen. Ik loop vrij soepel de trap op en ga zelfs staand douchen. Wat een verschil met hoe ik me voelde na de geboorte van Joshua! Toen kon ik nog niet eens het bed uit om te plassen.

Na het douchen vraag ik Tim om Joshua op te gaan halen. Ik wil heel graag dat hij zijn kleine zusje komt ontmoeten. Hij hoort er nu bij te zijn. Terwijl Tim Joshua haalt, bel ik mijn ouders en zusje om te vertellen dat Julia geboren is. Ze zijn allemaal verbaasd. Ook zij hadden haar nog niet verwacht.

11.30 uur, Joshua komt de kamer binnen. Mijn kleine vent is ineens grote broer en dat is te zien! Wat is hij ineens groot! Wat een verschil met het kleine meisje dat ik in mijn armen hou!

Joshua komt bij mij op bed en kijkt voorzichtig naar zijn zusje. Dat is gek. Erg veel interesse heeft hij nog niet in zijn zusje, hij vind vooral Jessica en haar camera erg interessant.

Wat gek om ineens twee kindjes vast te houden. Wat een rijkdom en wat een bizar groot gevoel van liefde. Wat een eer dat ik mama mag zijn van deze twee prachtige kinderen. 

De bevalling was kort, maar pittig. Nooit had ik durven hopen dat de geboorte van onze prachtige dochter precies zou gaan zoals ik het in het geboorteplan geschreven had. Ik had nooit verwacht dat ik achteraf zou kunnen terugkijken op een fantastische ervaring. Wat was dit bijzonder zeg! En wat ben ik blij en dankbaar dat Jessica er was. De foto's zijn echt prachtig en ik ben ZO blij dat ik dingen terug heb gezien die ik niet bewust heb meegekregen. Bijvoorbeeld de reactie van Tim, wat een ontzettende big smile! Wat mooi om die blik op beeld te hebben.

Ons meisje is inmiddels alweer een week bij ons en ze doet het enorm goed! Ze drinkt heerlijk aan de borst en lijkt erg tevreden. Ze groeit goed en je ziet haar kleine gezichtje elke dag veranderen. Elke dag kijkt ze wijzer uit haar ogen en elke dag groeit de liefde.

Wat heb ik toch een prachtig gezin..


Reactie plaatsen

Reacties

Myrthe
6 jaar geleden

Bij toeval stuite ik op je blogs, ik heb ook gereageerd bij je Borstkolven blog.

Ik wil je een compliment geven voor de manier hoe je schrijft , bij het lezen van je bevallings blos moet ik mezelf behoorlijk inhouden niet vol te schieten ( welicht mijn zwangerschaps hormonen ;) ).

Zo te lezen een helemooie bevalling. En wat heerlijk dat het gewoon thuis mocht !

Gefeliciteerd

Natascha
6 jaar geleden

Dankjewel! Wat leuk dat je mijn schrijfwijze kan waarderen.. Ik moet zelf ook nog steeds huilen als ik het verhaal terug lees haha! Zeker als ik daarbij ook de foto’s van de bevalling bekijk.

Succes met de zwangerschap!