Drammerige dreumes..

Gepubliceerd op 10 juli 2018 om 06:00

Of nouja, dreumes, bijna! Over 18 dagen om precies te zijn. Officieel is Joshua dus nog een baby. Bizar he, we hebben gewoon twee baby’s in huis! Maar bestaat er ook zoiets als de dreumes puberteit? Want dan is dat waar Joshua last van heeft!

Aandacht..

Het is natuurlijk niet gek dat Joshua ineens heel veel aandacht vraagt. Omdat Tim en ik beide thuis zijn is deze er ook voldoende voor hem maar toch merken we dat hij ook op een negatieve manier om aandacht begint te vragen. Zo is hij opeens vergeten hoe hij moet luisteren. Dat deed hij, zo klein als hij is, echt heel goed! Nu lijkt het woordje nee ineens meer op een uitnodiging om nog even lekker door te gaan. De antieke klok van mijn oma en de kruiken van Tim zijn opa zijn ineens zeer interessant en de bank kun je ook gebruiken om op te staan, in plaats van om op te zitten, wist je dat? De salontafel trouwens ook!

Als Joshua lief bij je op de bank komt zitten of liggen, duurt het niet lang voor hij hard lachend en vol overgave begint te schoppen. Dat gaat echt met behoorlijke kracht, dus niet reageren is lastig. Zeker als je een baby van krap 4 weken in je handen hebt, je schrikt gewoon. Elke reactie die hij krijgt is leuk.

Keukenkastjes zijn ook zeer interessant. Vooral dat ene kastje waar Joshua zijn flesjes, bordjes, koekjes en broodbeleg staan.

En die Trip Trap is natuurlijk wel leuk om in te zitten, maar je kunt er ook in staan. Vet grappig joh! Moet je dan eens kijken hoe hard papa en mama dan kunnen rennen!
Bij de TripTrap zit ook een tuigje, maar toen we die aan de stoel bevestigd hadden, had Joshua de blauwe plekken op zijn rug staan, ook niet bepaald de bedoeling natuurlijk. Iemand daar toevallig nog tips voor?

Eten..

Ook zoiets. Waar Joshua voorheen met gemak alles naar binnen propte wat je hem aanbood, tegenwoordig eet hij met geluk een paar hapjes. Joshua is enorm gek op fruit, maar zelfs daarvan laat hij tegenwoordig bijna altijd wat staan. Een boterham in de ochtend? Een paar hapjes. Avondeten? Alleen als het patat is! Gooien met je eten is namelijk veel leuker dan het opeten. Nu gooide Joshua altijd al met zijn eten, dat was zijn manier om aan te geven dat hij genoeg had gegeten (nee, dat is zeker niet ideaal, maar wel duidelijk), maar nu lijkt het ook een soort spelletje te zijn geworden. 

Gillen..

Man, en hard! Soms uit enthousiasme, soms omdat hij zijn zin niet krijgt. Hij zet ook gewoon serieus kracht bij het gillen! Hij wil soms ZO hard gillen, dat er niet eens geluid meer uit komt.

Nieuwe dingen leren..

Dat, en het feit dat hij ineens niet meer de enige in huis is die aandacht krijgt maken dat hij dit gedrag vertoont. Maar hoe mooi zijn die kleine ontwikkelingen die je ziet! Zo weet hij dat zijn zusje Ieja (Julia) heet, aait en kust hij haar en doet hij zijn stinkende best om bij haar in de box te klimmen.

Ook dansen en liedjes zingen doet hij heel de dag. Zo ontdekte wij van de week ineens het deuntje van het kinderliedje; de wielen van de bus. In zijn handen klappen kan hij al een hele tijd, maar nu doet hij ook zijn handjes op zijn boze bolletje en in de hoogte!

Lopen is veranderd in rennen en de trap is geen uitdaging meer. Als een ware pro klimt hij moeiteloos naar boven! Niet op zijn knietjes, niet tree voor tree maar gewoon zoals jij en ik dat ook doen.

De telefoon, daar kun je hele gesprekken mee voeren! Super cool, dat ding praat nog terug ook! Hij houdt zelfs zijn hoofd een beetje schuin als hij de telefoon aan zijn oor heeft en ook de afstandsbediening wijst hij zoals het hoort naar de tv voor hij op de knopjes drukt.

Met een vork eten, dat kan ik echt wel zelf hoor! Soms mag je hem een beetje helpen door het eten aan de vork te prikken, maar het is ook super leuk om zelf met die vork driftig in je eten te prikken en soms heeft hij ook nog het geluk dat er iets aan blijft hangen.

Herkennen jullie dit gedrag bij een dreumes? Hoe hebben jullie het aangepakt? Let me know!


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.