Hoe is het nu met ons..

Gepubliceerd op 28 juni 2018 om 11:30

Julia is inmiddels 2 weken oud, wat vliegt de tijd! De kraamweek is inmiddels ruim voorbij en we moeten het inmiddels weer helemaal zelf doen. Ik mag gelukkig we zeggen, want Tim is nog lekker thuis. Over een week zal ik de eerste dagen alleen met twee kindjes moeten zien te overleven maar laat ik nog niet op de zaken vooruit lopen. Hoe gaat het nu met ons?

Als eerst wil ik even het prachtige geboortekaartje van onze mooie dochter met jullie delen (je kunt de afbeeldingen vergroten door erop te klikken). Het kaartje maakte ik op de website hipDesign.nl.

Ik koos een kaartje dat ik zelf hier en daar wat aanpaste. Zo koos ik bijvoorbeeld zelf voor de bloem in de hoek en paste ik de binnenkant aan zodat het helemaal naar mijn zin was. We krijgen hele leuke reacties op het kaartje en ik ben er ook heel erg blij mee!

De kraamweek..

Die kan ik eigenlijk alleen maar omschrijven als heerlijk rustig. We kregen bezoek van familie en een aantal goede vrienden maar hebben ook ruim de tijd gekregen om lekker te genieten van ons gezinnetje. Er werd eten voor ons gebracht en hebben ons lekker laten verwennen. De kraamverzorgende was een lieve meid die de zware huishoudelijke taken uit handen nam zodat wij eigenlijk alleen nog de kleine dingen en hier en daar een wasje hoefde te doen. Joshua vond het enorm gezellig en de pennen in haar borstzakje waren reuze interessant! 
Ze liet ons ook lekker ons eigen ding doen en sprong bij of gaf tips waar nodig.

De borstvoeding..

De eerste week verliep best wel pijnlijk. Bij het aanhappen moest ik me echt verbijten, heel naar! Samen met de kraamhulp heb ik elke voeding goed gekeken of Juul goed hapte, of de hao groot genoeg was en of zij haar lipjes mooi naar buiten krulde. Dit alles was het geval dus besloot ik toch om een lactatiekundige te bellen. Zij kwam direct de volgende dag, zo fijn! Ook zij kon geen gekke dingen ontdekken en zei zelfs dat Julia hapt en drinkt zoals het in de boekjes staat, niets op aan te merken dus.

Het vermoeden is dat Juul mij de eerste dag, toen zij gelijk al bij mij dronk, misschien iets verkeerd gedaan heeft en daarbij mijn tepels "gekneusd" heeft. Ik heb dat toen waarschijnlijk niet gevoeld door de adrenaline van de bevalling. De tip was om de tepels wat rust te gunnen en misschien om de voeding te gaan kolven en een flesje aan te bieden. Ik ben eigenwijs en heb dit niet gedaan. Ik zag het kolven gewoon niet zitten en wilde Juul ook gewoon lekker aan de borst houden. Daarbij clusterde ze ook en wilde ik haar dit niet ontnemen (ja serieus, mijn kleine meisje clusterde al vanaf dag 4).

Inmiddels is de pijn verdwenen en kan ik zeggen dat de borstvoeding loopt als een tiet (ha-ha)! Julia heeft een ingebouwde wekker en ze komt om de 2,5/3 uur voor een voeding. Zo niet, dan bied ik haar toch aan. In de nachten zet ik wel een wekker, dat vind ik gewoon fijn. Na de laatste voeding zet ik de wekker één keer na 4 uur, maar eigenlijk komt Juul altijd al na 3 uur. Ik vind het zelf gewoon nog niet prettig om de nachten helemaal op zijn beloop te laten.

Ik zie aan Julia dat ze lekker groeit, ze heeft lekkere wangetjes, maar ik wil toch graag eerst op de weegschaal zien dat ze het goed doet, dan heb ik misschien meer vertrouwen om ECHT op verzoek te gaan voeden.

De nachten..

Over de nachten gesproken, die gaan eigenlijk heel goed! De eerste nachten heeft Juul best veel bij ons in bed geslapen, maar inmiddels vindt ze het ook prima om lekker in het wiegje naast mij te slapen. Vaak laat ik haar na de eerste voeding, zo rond 7 uur, wel naast mij liggen en slapen we nog lekker tot Joshua ook wakker wordt, dat is meestal pas rond de volgende voeding dus aan nachtrust hier nog geen gebrek (snel afkloppen).

Joshua..

Joshua vond zijn zusje de eerste dagen nog niet erg interessant. Inmiddels komt hij wel zo af en toe bij haar kijken, aait hij haar en krijgt ze soms een klein kusje. Hij is nog wel lekker aan het draken en vraagt behoorlijk veel aandacht. Als hij iets doet wat niet mag, en wij zeggen nee, is dat voor hem een uitnodiging om het juist nog een keer te doen. Die kleine ondeugende pret oogjes kun je dan al vanaf een kilometer zien twinkelen. Ook gillen heeft hij inmiddels ontdekt. We zeggen dan ook maar tegen onszelf, het is een fase. Dit gaat over, toch?

Hoe is het nu met mij..

Best goed kan ik zeggen! En daar ben ik heel blij mee! Mijn lijf lijkt heel erg opgelucht dat de zwangerschap achter de rug is. Na de bevalling merkte ik eigenlijk direct dat er een last van mij afviel. Dat klinkt misschien ondankbaar, maar ik had gewoon echt pijn, en ik was op. Ik was klaar met zwanger zijn en ik wilde herstellen. Ik voelde me schuldig tegenover Tim en Joshua dat ik hen niet kon geven wat zij verdienen. Ik voelde me rot dat alles op Tim neer kwam en ik wilde gewoon weer zelf voor mijn kindje kunnen zorgen! Hem in bad doen en naar bed brengen.

Nu moet ik heel erg eerlijk zijn en bekennen dat Tim nog steeds een groot deel van de zorg voor Joshua op zich neemt en dat ik vooral heel druk ben met Julia, maar dat heeft nu weinig meer te maken met lichamelijke ongemakken, maar meer met tijd.

Julia..

Wat is het een prachtig meisje. Wat lijkt ze tevreden en wat kan ze goed van zich laten horen als ze dat niet is! Eigenlijk huilt ze  alleen als ze honger heeft. De cluster momenten vind ik wel pittig. Ze doet dit van ongeveer 18:00 uur, tot 23/24:00 uur. Ik zit dus echt heel de avond op de bank. Ook met eten is het lastig maar ik heb het er voor over, wat is het heerlijk om een kindje te mogen voeden dat zo duidelijk aan kan geven wat ze wil. Clusteren heeft Joshua nooit gedaan, die vroeg überhaupt nooit om een voeding dus die heb ik altijd op mijn verzoek gevoed, zodat ik zeker wist dat hij genoeg kreeg.

Wat is het fantastisch om een dochtertje te hebben, om met roze kleertjes te mogen spelen en om weer zo'n inimini klein hummeltje in je armen te hebben.

Ik geniet van de momentjes met mijn twee kindjes. Samen met Julia, Joshua ophalen bij de gastouder en Juul voeden terwijl Joshua naast mij op de bank zijn flesje drinkt. Ik vind het heel bijzonder om te mogen zien hoe Joshua zich ontwikkeld in zijn rol als grote broer, en wat is het mooi om Julia met grote ogen naar hem te zien kijken.

Hoe heb jij de eerste weken met je kindje ervaren? Let me know!


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.