What to do when you have two..

Gepubliceerd op 10 juni 2018 om 11:30

Heel eerlijk, het grijpt me best wel eens naar de keel. Joshua is de wereld aan het ontdekken, begint een eigen willetje te krijgen en gaat ook in protest als hij zijn zin niet krijgt. Vooral de laatste dagen is hij een behoorlijke handenbinder (zou hij iets aanvoelen?). Als hij die dagen eindelijk op zijn bedje ligt denk ik wel eens, hoe ga ik dit in vredes naam doen als ik er straks twee heb?

Wat nou als hij straks valt terwijl ik net een luier sta te verschonen? Of wat als ik net even een momentje met Joshua heb en de kleine meid komt voor een voeding? Wat als ze nou niet tegelijk willen slapen en er op de dag dus geen enkel moment meer is om even snel wat op te ruimen of schoon te maken?

Dat ons leven gaat veranderen weten we natuurlijk. Dat het zoeken zal worden naar een nieuw ritme en een nieuw plekje in ons gezinnetje van vier is natuurlijk volkomen logisch. Maar hoe dan?

Op zoek naar informatie..

Als je dit onderwerp intikt op google kom je verschillende blogs tegen van moeders met dezelfde angsten. Gelukkig ben ik hierin dus niet de enige. Jammer dat deze vooral gaan over wat een tweede kindje misschien mist ten opzichten van een eerste (de exclusieve aandacht). Hier maak ik me dan weer niet zo heel erg druk om. Ik zoek vooral informatie over hoe ik ervoor kan zorgen dat mijn gezin op een leuke, ontspannen manier verder kan draaien.

Waar ik wel wat informatie over vond is hoe je je kindje kunt voorbereiden op de komst van een broertje of zusje. Het is belangrijk om je kindje bij de komst van de baby te betrekken. Ik moet zeggen dat wij dat vanaf het moment dat we wisten dat er nog een baby zou komen, ook gedaan hebben.

Zo gaat Joshua vaak mee naar de afspraken bij de verloskundige, gaan we regelmatig kijken op het kamertje van zijn zusje en zijn er dagelijks vele momentjes dat we met hem over "zussie" praten. Al maanden krijgt mijn groeiende buik kusjes, knuffels en aaitjes. Af en toe ook een mep, maar het kletst natuurlijk ook wel lekker, zo'n grote buik. 

Ik moet ook zeggen dat dit voor ons een natuurlijk proces is. Ik geloof dat kindjes, zeker als ze nog zo klein zijn als Joshua, de puurste wezentjes op aarde zijn. Ik geloof dat zij veel meer weten en aanvoelen dan wij. Ik geloof dus ook dat Joshua heel goed weet dat er iets te gebeuren staat en dat er nieuw leven in mijn buik groeit.

Joshua voorspelde ook al vroeg in mijn zwangerschap dat hij een zusje zou krijgen, hij hield echt voet bij stuk. 

Ik vraag Joshua ook elke dag: Wanneer komt zussie nou? Komt ze vandaag? Zolang hij geen antwoord geeft ga ik er vanuit dat ze nog blijft zitten, hij zal het wel weten toch?

Wel merk ik dat Joshua de laatste dagen extra veel wil knuffelen, dus dat doen we dan ook lekker!

Mijn voornemens..

Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weten dat zij individuen zijn. Niet alleen een onderdeel van ons gezin, niet alleen broer en zusje van, maar ook gewoon hun eigen persoontje. Ik zal er dan ook hard voor knokken om te zorgen dat zij ook beide hun individuele aandacht krijgen. Even alleen met Joshua naar de speeltuin, of juist even alleen met de kleine meid. Hun eigen momentje voor het slapen gaan. Ieder de aandacht die bij het kind past. 

Ik zal proberen Joshua zoveel mogelijk te betrekken bij de verzorging van zijn zusje zodat hij zich niet buitengesloten hoeft te voelen. Hij is natuurlijk nog wel heel erg klein dus het zal ook zoeken zijn naar een manier waarop we dat op een leuke, maar ook goede manier voor hem kunnen aanpakken.

Ik hoop dat het ons lukt om onze kinderen het gevoel te geven dat zij ons beide even lief zijn en dat zij ieder het recht hebben om zichzelf te zijn en dat dat goed is.

Op de website Kiind.nl staat een mooi artikel over aandacht, zeker het lezen waard!

Ik kan nu heel stoer neerzetten dat ik vroeg ga opstaan om te zorgen dat de eerste dingen in het huishouden gedaan zijn, maar dat gaat niet gebeuren. Punt één omdat ik een hekel heb aan vroeg opstaan, en punt twee omdat ik ook mijn rust moet pakken als dit kan. Joshua kan lekker uitslapen, vaak komt hij tussen en 09.00 uur en 10.00 uur. Soms ook iets eerder of later. Ik ga er maar vanuit dat de kleine meid een heel ander ritme zal hebben en misschien wel heel vroeg wakker zal zijn. Hopelijk lukt het om na de eerste voeding van de dag nog even wat verder te slapen zodat iedereen in elk geval uitgerust aan de dag kan beginnen.

Het huishouden moeten we echt samen aan gaan pakken. Het moet dan denk ik toch maar in de avond, als de kindjes op bed liggen. Omdat ik om het weekend werk, en Tim ook af en toe een dienst in het weekend draait, zal het denk ik lastig worden om daar een hoop in te kunnen doen. Daarbij vind ik het ook belangrijk dat we de momenten die wij als gezin samen door kunnen brengen, ook als gezin doorbrengen. Het heeft dus ook echt niet mijn voorkeur om het weekend te gaan gebruiken als huishoudtijd.

Misschien zijn mijn voornemens heel erg ambitieus, dat zou zomaar kunnen. Ik weet natuurlijk ook helemaal niet hoe het straks gaat lopen. Het enige dat ik kan zeggen is dat ik hoop dat wij met zijn vieren een weg kunnen vinden waarin ruimte is voor iedereen om zichzelf te zijn en om zich te ontwikkelen. Waarin liefde en aandacht gegeven wordt en waarbij broer en zus weten dat zij ook hun eigen tijd met papa en mama hebben. Dat er niet gevochten hoeft te worden voor individuele aandacht en dat "samen" een onderdeel is van ons gezinsleven, niet de hoofdregel.

Hoe ging het bij jou toen er een tweede of misschien wel derde kindje kwam? Hoe heb jij dat aangepakt? Zijn mijn voornemens erg ver gezocht? Let me know!


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.