Onze manier van opvoeden..

Gepubliceerd op 28 april 2018 om 15:00

Opvoeden is iets heel persoonlijks. Het is iets dat je doet op gevoel en met liefde. Je doet het op een manier die bij jou en je kind(eren) past. Opvoeding is naar mijn mening niet iets dat je uit een boekje kunt doen. Natuurlijk kun je daar tips uithalen, maar ik kan mij niet voorstellen dat dat ene boekje past voor zoveel gezinnen. Hoe pakken wij de opvoeding aan?

Patronen..

Joshua is inmiddels ruim 15 maanden oud en druk de wereld aan het ontdekken. Eerder vertelde ik al dat Joshua een heel makkelijk kind is. Dat maakt denk ik ook wel uit als je kijkt naar de manier van opvoeden. In onze opvoeding kiezen wij ervoor om hem zo veel mogelijk te volgen. Hij gaat naar bed als hij moe is, en hij komt er uit als hij wakker wordt. Dat betekent dat hij de ene dag om 08.00 uur wakker is, en de andere om 10.00 uur (luxe he!). Hoe laat hij wakker wordt bepaalt ook een beetje het eetpatroon voor de rest van de dag. Elke ochtend beginnen wij in elk geval hetzelfde. Ook wij geloven in een bepaalde vorm van regelmaat dus volgen wij in veel dingen wel een vast patroon. Zo beginnen we elke ochtend lekker relaxed.

Eten..

We halen Joshua uit bed, en nemen hem lekker in zijn slaapzakje mee naar beneden. Daar krijgt hij in de box een flesje. Zo krijgen we allemaal de kans om rustig op te starten. Op veel dagen is Joshua gewoon onze wekker, tenzij we moeten werken of ergens anders moeten zijn. Als Joshua vroeg wakker is, dan krijgt hij na de melk een boterham. Deze eet hij lekker zelf op in zijn TripTrap. Dat geeft ons de kans om ook even een broodje te eten. We eten dan dus met zijn allen. Bij zijn eten krijgt hij ook een bekertje vers geperste sinasappelsap. Als Joshua pas om 10.00 uur wakker wordt, dan stellen we de boterham iets uit tot de lunch zodat we daarna weer in een beetje een logisch patroon komen, ook voor het avondeten. Halverwege de middag krijgt Joshua nog wat fruit en rond 18.00 uur zijn avondeten. Soms loopt dat ook anders, bijvoorbeeld als we ergens anders eten. We proberen altijd wel om niet te ver af te wijken van dit tijdstip zodat Joshua ook gewoon naar bed kan als hij aangeeft moe te zijn.

Slapen..

Gedurende de dag doen we gewoon wat er gedaan moet worden, of focussen we ons lekker een dagje op onze kleine man. Joshua kan heel goed aangeven dat hij moe is. Hij begint dan in zijn oogjes te wrijven. Dat is het moment dat we hem naar bed brengen. Of, en hoe laat dit is, dat is dus afhankelijk van hem! Eigenlijk slaapt hij elke dag nog wel één of twee uurtjes, maar soms slaapt hij helemaal niet, en soms slaapt hij twee keer op een dag. Dat vraagt soms wat flexibiliteit van ons, maar wij merken dat dit het best werkt voor hem. Als we hem in bed leggen omdat wij vinden dat het tijd is voor een slaapje, dan is het huilen. Onnodig vinden wij. Wij gaan ook niet slapen als we niet moe zijn. 

In de avond bepaalt Joshua ook zelf hoe laat hij naar bed gaat. Dit komt eigenlijk altijd wel uit tussen 19.30 en 21.00 uur. 

Rituelen voor het slapen gaan..

Elke avond volgen wij ook een vast patroon. Als Joshua aangeeft moe te zijn, dan gaan we lekker met hem naar boven. Hij gaat dan nog even onder de douche of in bad. Als het echt al wat later is, of als we om wat voor reden dan ook het naar bed gaan iets hebben moeten uitstellen, dan wassen we hem even snel met een washand. Zo gaat hij elke avond dus fris en schoon zijn bedje in. Vervolgens trekken we Joshua zijn slaapzakje aan en krijgt hij zijn laatste flesje op schoot, op een stoel, in het donker in zijn eigen kamertje. Dit is echt nog even een lekker knuffelmomentje om de dag af te sluiten. Soms valt Joshua al met zijn flesje in slaap. Soms ook niet en dan knuffelen we nog even lekker. We leggen Joshua daarna in zijn bedje en zetten zachtjes een muziekje op de babyfoon aan. Eigenlijk slaapt de kleine man dan altijd binnen 5 minuten zonder enige vorm van drama.

Laten huilen..

Dat is iets dat wij nooit gedaan hebben. Ik vind het nergens op slaan dat zo'n klein hummeltje zichzelf zou moeten kunnen troosten. Als hij huilt, dan is er iets en heeft hij ons nodig. Natuurlijk kijken wij eerst even wat er aan de hand is, is hij gevallen? Dan troosten wij direct! Wordt hij huilend wakker? Is hij dan echt wakker, of ligt hij misschien te dromen? Als hij wakker is gaan we direct naar hem toe. We gaan dan even met hem, in het donker, op zijn kamer in de stoel zitten. Dan knuffelen we even. Vaak is al snel duidelijk of er iets aan de hand is. Soms lukt het om Joshua daarna weer lekker in zijn eigen bedje te laten slapen. Soms niet.

Samen slapen..

Joshua slaapt sinds hij ongeveer 6 maanden is, in zijn eigen bedje op zijn eigen kamertje. Dat gaat eigenlijk best goed. Maar Joshua slaapt nog niet elke nacht door. Voorheen kon ik hem dan even aanleggen waarna hij al snel weer in slaap viel en ik hem weer terug in bed kon leggen. Dat is nu helaas niet meer mogelijk. Als Joshua nu in de nacht wakker wordt, dan slaapt hij daarna vaak bij ons in bed. Hij is op deze manier vaak het snelst weer rustig, en dat betekent dat iedereen daarna gewoon lekker verder kan slapen. Wat mij betreft dus de beste optie! Joshua begint de nacht dus wel altijd in zijn eigen bed. We vinden het belangrijk dat hij weet dat zijn kamer een veilige plek voor hem is. Dat is ook een van de redenen dat we hem daar niet alleen laten huilen als hij overstuur is. Hij moet zijn kamertje niet met nare momenten gaan associëren.

Dragen.. 

Ik bedoel dan dragen met een draagdoek/zak. Wat is dat fijn! Allereerst omdat ik het gewoon heel erg lekker vind om mijn kindje dichtbij te hebben, maar ook omdat het een makkelijke manier van troosten is. Toen Joshua nog heel klein was, heb ik hem veel gedragen. Naar mate mijn zwangerschap vorderde werd het voor mij moeilijker. Ik heb Joshua voor het laatst gedragen op zijn verjaardag. Hij was toen niet lekker en had ook overgegeven. Ik heb hem toen lekker bij me geknoopt en dat was voor ons beiden heel fijn. Ik had mijn handen vrij om ook voor het bezoek te zorgen, maar kon ook mijn kindje troosten.

Stimuleren..

Net als elke ouder stimuleren wij Joshua om nieuwe dingen te proberen. Dat begint met rollen, maar gaat over in kruipen, praten en lopen. Wij laten Joshua ook hierin de regie houden. In boekjes kan wel staan wanneer je kindje gaat kruipen, maar ieder kindje is anders. Wij kijken daarin naar Joshua. Als hij aanstalten maakt, dan gaan wij hem helpen. Zo zagen wij dat hij na de voorzichtige stapjes aan de rand van de bank en tafel, druk aan het oefenen ging met vallen. Hij stond dan in de box, liet zich los van de rand en liet zich dan op zijn knieën vallen. Hij kon daar echt een hele poos druk mee zijn. Wij hebben hem daarin gestimuleerd door hem te prijzen. Door hem te laten weten dat we zagen dat hij zo druk aan het oefenen was. Door tegen hem te praten en te zeggen dat het zo knap was dat hij al zo goed kon vallen en dat hij daar zo goed over nadacht! Misschien overdreven, maar hij straalde als je hem prees voor zijn valprestaties!

Wij stimuleren hem ook om dingen zelf te doen. Dat deden we al heel vroeg met eten, maar dat doen we bijvoorbeeld ook met spelen. Joshua heeft een speelgoedsleutelhanger waar geluid uit komt. Je moet daarvoor op een knopje drukken. Hij kwam dan bij mij staan en ik moest dan op het knopje drukken. Ik pakte dan zijn vingertje en drukte met zijn vingertje op het knopje. Na twee dagen kon hij het zelf, en trots dat hij weer was!

Stimuleren doen we ook door vaak te zeggen dat Joshua iets echt wel zelf kan. Door hem te laten weten dat wij vertrouwen in hem hebben. Met het lopen bijvoorbeeld. Hij was daar heel voorzichtig in. Hij pakte al snel weer je hand, opzoek naar veiligheid. We zeiden dan dingen als: Dat kun jij heel goed zelf! En als hij dan een paar stapjes zette, dan prezen we hem! Wat knap! Kijk eens wat en grote jongen jij al bent! Joshua kan al helemaal zelf lopen! En daar was dan weer die stralende lach.

Straffen..

Tja, bestaat dat al bij zo'n klein hummeltje? Natuurlijk doet Joshua dingen die ik liever niet heb. Zo vindt hij het heel erg leuk om met zijn handjes, of met een blokje, op de televisie te slaan. Dat vind ik natuurlijk niet goed! Ik waarschuw Joshua drie keer. Daarna pak ik hem op, en zet ik hem weg. Waarschuwen doe ik door hem aan te roepen, mijn stem iets te verheffen en te zeggen dat hij niet op de televisie mag slaan. Ik waarschuw drie keer, omdat ik vind dat Joshua de kans moet krijgen zijn gedrag aan te passen. Hij heeft heel goed in de gaten dat hij iets doet wat niet mag. Het gaat steeds beter en gebeurt steeds vaker dat hij zelf zijn gedrag aanpast. Ik vind het ook belangrijk dat hij de kans krijgt te leren dat dat dus ook een optie is. Ik beloon hem dan voor het feit dat hij zijn gedrag aanpast. Ik doe dat door dit te benoemen. Het wegzetten doe ik om afstand te creëren. Hij raakt hierdoor eigenlijk altijd afgeleid en gaat iets anders doen.

Afleiding..

Dat is iets wat wij veel gebruiken. Bijvoorbeeld bij het verschonen. Joshua is heel erg bewegelijk tijdens het verschonen. Soms is het echt amper te doen om die luier te verschonen. We leiden hem dan af door hem een speeltje met geluid in zijn handen te geven. Dat werkt vaak, maar soms ook niet. Moet ik hem dan straffen? Ik vind van niet. Ik kan mij ook wel iets leukers bedenken dan mijn luier laten verschonen. Dan is het gewoon maar even zo. Ik probeer hem dan bijvoorbeeld nog staand te verschonen, dat wil ook nog wel eens werken.

Meebuigen tot op zekere hoogte..

Ja, ik denk dat je het wel zo kunt noemen wat wij doen. We buigen mee in Joshua zijn gedrag. De insteek in onze opvoeding proberen wij zo positief mogelijk te houden. Goed gedrag belonen voelt beter dan "verkeerd gedrag" afkeuren. Wij zijn beide geen mensen die op de klok leven, en gelukkig hebben we een makkelijk kind dat daar ook gewoon lekker in mee gaat. Hij bepaalt. Dat zal iets zijn wat niet bij iedereen past. En ook niet bij ieder kind! Sommige kinderen hebben heel veel baat bij regelmaat. Wij zoeken deze regelmaat vooral in de "rituelen" en vaste patronen. 

Soms zijn er natuurlijk ook gewoon dingen die even moeten, die Joshua niet leuk vind. Helaas hoort dat er ook bij. Hij vindt douchen niet zo leuk, en juist daarom blijven we dat zeer regelmatig doen. Natuurlijk proberen we dan te zoeken naar een manier waarop het voor hem leuker en aangenamer wordt. Zo hebben we bijvoorbeeld ontdekt dat hij een zachte straal water, fijner vindt. Dan doen we dat dus. Douchen doen we ook niet te lang. We laten hem er langzaam aan wennen.

Zo bijvoorbeeld ook de kinderwagen en de autostoel. Een periode was het echt schreeuwen als we hem daarin zetten. Dat betekent natuurlijk niet dat hij er dan maar niet in hoeft.  Wij kiezen ervoor om van te voren al aan te geven wat er gaat gebeuren, dus bijvoorbeeld: We gaan straks met de auto naar de winkel, dan ga je even in de autostoel zitten en dan gaan we muziekjes luisteren op de radio! Ook tijdens het in de autostoel zetten, blijven we praten. We zeggen dan dingen als: Het is maar een klein stukje of misschien val je nog wel even lekker in slaap. Het huilen was overigens alleen bij het in de kinderwagen of autostoel zetten, als hij eenmaal zat was het ook goed. 

Ons opvoedingsavontuur is natuurlijk pas net begonnen en het is ook maar de vraag hoe ons kleine meisje hier straks op gaat reageren. Misschien werkt de weg die wij met Joshua zijn ingeslagen wel helemaal niet voor haar en heeft zij bijvoorbeeld wel een duidelijk ritme op de dag nodig. We zullen dan uiteraard ook zoveel mogelijk aan haar behoeften proberen te voldoen. Ik vind het belangrijk om het kind leidend te laten zijn, en als de behoeften per kind verschillen, zal de aanpak per kind dus ook verschillen. Dat klinkt voor mij heel logisch.

 

Hoe pakken jullie de opvoeding aan? Is dit in het geval van meerdere kindjes, dezelfde opvoeding? Of kijken jullie ook per kind wat het nodig heeft en waar het kind het meeste baat bij heeft? Let me know!


Reactie plaatsen

Reacties

Smithb40
6 jaar geleden

I just ought to tell you which you have written an exceptional and distinctive post that I really enjoyed reading. Im fascinated by how nicely you laid out your material and presented your views. Thank you. feffbfddceggdece

Smithf980
6 jaar geleden

Wow, this article is fastidious, my younger sister is analyzing these kinds of things, thus I am going to convey her. fdbfefkeedkdbegg